Vrijdagmiddag 5 september was het dan eindelijk zo ver; we gaan parachutespringen op Teuge.
PV Futura had weer een uitdagende activiteit bedacht en ik dacht: ik ga mijn vrouw eens verrassen met een uniek kado! En mezelf ook.
Zo gezegd, maar nog niet zomaar gedaan.
De kinderen konden niet geloven dat wij dit echt gingen doen.
En dat wij dit samen gingen doen.
Maar geen enkele stress, we hadden er allebei hartstikke veel zin in.
Tenslotte hadden we allebei al vaker gezegd: parachutespringen, dát wilde ik altijd al een keertje doen.
En zo stonden we 's middags bij Skydive Teuge, samen met een aantal collega's.
Eerst konden we mooi zien hoe anderen zich voorbereidden op "de sprong".
Individuele springers, maar ook tandemspringers, zoals wij gingen doen.
Gelukkig hoefden wij niet onze eigen parachute te vouwen, dat konden we aan de professionals overlaten.
Ondertussen keken we naar de parachutisten die naar beneden kwamen, en we keken naar boven: want donkere wolken pakten zich samen.
Net toen wij aan de beurt waren voor de instructie, kwam de mededeling dat er een pauze werd ingelast vanwege naderend onweer.
Zo snel als ie kwam, zo snel trok de bui ook weer weg, dus na 20 minuten konden wij ons in het harnas hijsen en maakten we kennis met onze buddy.
Vrolijke enthousiaste mannen die de tijd namen om uitleg te geven en ons gerust te stellen.
Maar toen duidelijk werd dat dat niet echt nodig was, probeerden ze ons juist een beetje te plagen en te stangen.
Dat verhoogde alleen maar de lol en voor we het wisten zaten we allemaal in het vliegtuig: de PH-SWP.
Op elkaar gepropt maakten we een vliegende start richting Apeldoorn en via Vaassen, Wijhe-Olst, Diepenveen en Schalkhaar naar Deventer.
Prachtig uitzicht natuurlijk, enkele wolken onder én boven, en helemaal leuk omdat we over ons eigen dorp en over de IJssel vlogen.
Daarna weer richting Apeldoorn om op 3 km hoogte te komen.
De brillen op, het harnas strak aangesnoerd.
En toen ging het luik open.....
En schoven we één voor één richting uitgang.
In vrije val vlogen we door de lucht, binnen enkele seconden van nul naar 200 km per uur.
Een geweldige sensatie, als een vogel zo vrij!
Mijn buddy wees naar een wolk en keek me vragend aan.
Ja natuurlijk dacht ik, en we doken in de wolk, de druppels prikten in mijn wangen en de wereld was heel even heel klein.
4, 5 seconden later weer in het zonnetje en een prachtig uitzicht van Apeldoorn tot Deventer, en de meanderende IJssel: fantastisch.
Ineens een enorme ruk aan mijn schouders, heel even bijna paniek: wat is dit?
Oh ja natuurlijk, de parachute gaat uit.
Binnen enkele seconden van 200 km/u naar zweefvlucht. Wat een rust, wat een serene stilte, wat een bijzonder gevoel, wat genieten!
Zelf een beetje draaien, beetje cirkelen, snelheid maken en weer rustig. De buddy hield alles onder controle, een safe gevoel.
En daar kwam Teuge al dichterbij, de landingsbaan, het gras er naast. Dat leek me veel geschikter voor een zachte landing.
De buddy gaf aan dat ik de benen moest optrekken, zodat hij de landing kon opvangen: perfect.
Heerlijk om veilig te zijn geland, maar ook jammer dat het avontuur voorbij was.
Terug bij Skydive Teuge nog even napraten met de collega's. Allemaal even enthousiast.
En wat tot rust komen natuurlijk, want de adrenaline moest nog wel wat indalen.
En toen - in een rustig tempo - naar huis.
Wat een geweldige ervaring, wat een leuke activiteit.
Wilma, en PV Futura, dankjewel voor deze fantastische dag.
Zonder jullie had parachutespringen misschien nog heel lang op onze bucketlist gestaan.
Nu zijn we nog steeds aan het nagenieten.
Met vriendelijke groet,
Jos en Wijnanda ten Have