Op 4 november waren leden van PV Futura in de gelegenheid kennis te maken met ‘airsoft’.
Voor mij een verrassend evenement: ik ben zelf namelijk al jaren actief airsofter, dus het leek me erg leuk om deze hobby eens met collega’s te kunnen delen. Ondanks een actieve mailcampagne mijnerzijds waren er maar weinig mensen die zich opgaven. Uiteindelijk waren er 12 man/vrouw, afkomstig van verschillende onderdelen van de dienst. Een groep bestaande uit een paar vaders met zonen, een moeder met zoon en nog een aantal collega’s. Achteraf gezien was het aantal deelnemers wel prima zo, want Veluwe Airsoft had naast het grote speelveld ook een mooi compact veldje, ideaal voor wat snelle CQB (Close Quarters Battle)-actie.
Misschien eerst wat meer informatie over airsoft: airsoft (niks softs aan overigens, want die balletjes komen best hard aan) kan het best omschreven worden als een militaire simulatiesport. Vergelijkbaar met paintball, maar dan wordt geschoten met 6mm bio-afbreekbare balletjes. De zogenaamde BB’s. De insteek van airsoft is over het algemeen wat serieuzer dan paintball. Dit zie je bijvoorbeeld duidelijk terug in de aankleding/uitrusting van de spelers. Evenementen variëren van het soort dat we met PV Futura hadden (klein veld, snelle actie, niet te veel spelers) tot meerdaagse evenementen, met overnachtingen in het veld, voertuigen, complexe missies en soms wel 300 deelnemers of meer. Hierbij gaat het vaak meer om simulatie en zelfs rollenspel, waarbij er meerdere partijen met verschillende belangen zijn.
Een ander duidelijk verschil tussen airsoft en paintball zijn de ‘geweren’ of replica’s (de officiële term is ‘airsoft apparaat’, maar die gebruikt bijna niemand). De meeste replica’s van airsoft zien er namelijk heel realistisch uit. Zo realistisch, dat airsoft tot januari 2013 verboden was in Nederland. Als airsofter moest je dus altijd naar het buitenland om te spelen. Bij de Shurgards rond Antwerpen lagen de lockers dan ook vol met replica’s van Nederlandse eigenaren, want de replica’s mochten ook niet mee worden genomen naar Nederland. Die periode hebben we gelukkig gehad en airsoft is nu een gereguleerde activiteit in Nederland (inclusief verplicht lidmaatschap bij de NABV en een VOG m.b.t. wapengebruik). Voor alle duidelijkheid: een airsoftreplica schiet min of meer hetzelfde als een paintballgeweer, het probleem is puur het realistische uiterlijk van de replica’s.
Genoeg achtergrondinformatie.
Tijd voor het verslag van het evenement zelf:
Om 10:30 uur begon het evenement, iets over tienen begonnen de mensen al binnen te lopen. Zelf was ik nog eerder, zodat ik rustig de tijd had om mijn uitrusting in orde te maken. We konden dus mooi op tijd beginnen met de briefing over de spelregels en hoe zo’n replica nu werkt. Toen iedereen zijn veiligheidsbril (dit is het enige verplichte uitrustingsstuk), kleding en eventuele masker en aanvalsvest had aangetrokken, konden we richting het veld. Veel organisaties werken met gekleurde armbandjes om de partijen te onderscheiden, maar hier kregen de deelnemers kleding met verschillende camouflage patronen aan. Dat maakte de snelle herkenning vriend-of-vijand een stuk makkelijker.
Eenmaal op het CQB-veld aangekomen kregen we nog wat laatste instructies over de spel- en veiligheidsregels. Vooral dat laatste had van mij iets uitgebreider gemogen, een paar punten heb ik zelf maar aangestipt, zodat het voor iedereen een leuke ochtend zou blijven. Veiligheid is iets wat over het algemeen zeer serieus wordt genomen. Zo mag je nooit zonder een goede bril het veld in, en je wilt natuurlijk wel vermijden dat je iemand écht zeer doet. Dus bijvoorbeeld niet blind om een hoek schieten, omdat je dan zomaar iemand op zeer korte afstand in zijn gezicht zou kunnen raken. Uit eigen ervaring weet ik dat dat erg onprettig kan zijn.
Vervolgens gingen beide partijen naar hun eigen hoek van het veld, waar de zogenaamde ‘respawns’ waren. Dat is de plek waar je naar terug moet lopen als je ‘dood’ bent. Vanaf daar kun je dan weer het strijdperk betreden. Ik wilde nog snel wat tactieken doornemen, maar het spel begon bijna direct. Ik riep mensen nog wat na, maar de deelnemers waren in hun enthousiasme al bijna halverwege de overkant. De eerste paar potjes waren wat in games vaak ’team deathmatch’ (TDM) wordt genoemd. Simpelweg zoveel mogelijk tegenstanders afknallen, voordat je zelf het aardse voor het hemelse verruilt. Dit is meestal wel een goede manier om een nieuwe locatie te leren kennen. En een geschikte manier voor de deelnemers om er een beetje in te komen.
Ik wisselde mijn aanwezigheid een beetje af tussen de linker- en rechterhelft van het veld, zodat ik her en der wat tips en trucs kon delen. En natuurlijk om mensen op te jutten om druk op de tegenstander te zetten. Dit werd door de meesten goed opgepakt en al snel hadden we de tegenpartij alle ruimte om te bewegen ontnomen en stonden ze eigenlijk alleen nog maar in hun respawn. Dat is natuurlijk niet leuk spelen, dus zijn we een stuk teruggevallen naar onze eigen helft en begon het spelletje weer van voren af aan.
Na de eerste ronde vond de organisatie dat ik teveel voordeel opleverde (ik airsoft dan ook al 8 jaar en heb verschillende trainingen gehad van mensen die normaal instructies geven met echte vuurwapens, en/of actief zijn als militair). Dus moest ik op dezelfde speelhelft blijven (met als handicap de zon tegen) en werden de partijen omgewisseld. Ik vond het prima, dan kon ik hetzelfde doen voor mijn nieuwe teamgenoten. Het gaat er tenslotte om dat iedereen het naar zijn zin heeft. Ook nu weer werden tips snel opgepakt en werd er flink druk op de tegenpartij gezet. Zo hebben we nog een paar rondes TDM gespeeld, waarbij je goed kon merken dat mensen het spel op begonnen te pakken en wat comfortabeler werden met de operatie van hun replica. Ik moest er steeds harder voor gaan werken. De andere deelnemers bleven ook de hele ochtend lekker fanatiek.
Na een paar rondes kregen we een nieuw speltype, namelijk vlag veroveren. In het midden werd een vlag neergezet en beide teams moesten proberen die te bemachtigen, om deze vervolgens in een andere hoek van het veld te plaatsen. Sommige mensen trotseerden hele kogelregens om de vlag te pakken te krijgen. Dit spel beviel de meesten nog beter, omdat je dan een duidelijk doel hebt waar je voor moet strijden. De meesten gaven aan dat dit speltype wat hun betreft wel sneller had mogen worden toegepast.
Al veel te snel was het alweer 13:00 uur, wat het einde van het evenement betekende. Iedereen had zich erg goed vermaakt en was ondertussen behoorlijk afgepeigerd. Achteraf hoorde ik dat een aantal mensen een paar dagen flink spierpijn had gehad (inclusief ikzelf). Er werd nog wat gedronken in de kantine, waarbij de ervaringen werden uitgewisseld. De deelnemers gaven aan dat je een ‘hit’ wel goed voelt, waardoor het spannender wordt en je goed gebruik gaat maken van de aanwezige dekking om maar niet geraakt te worden. Het spel werd verder als een stuk realistischer en serieuzer dan paintball ervaren. Voor een aantal deelnemers zal dit niet het laatste airsoft-evenement zijn. Door het fanatieke en eerlijke spelgedrag van de deelnemers was dit een bijzonder leuk en sportief evenement.
Rikkert Paul