Over raatakkers, grafheuvels en de prehistorie…
Op zaterdag 12 november 2016 om 13.30 uur moesten we ons verzamelen op de parkeerplaats aan de Gortelseweg, waar deze de Wildweg kruist. Op het programma stond een wandeling van 2 tot 3 uur in de omgeving van Vaassen, die ons zou voeren over raatakkers en langs grafheuvels. Onze gids voor die middag was de zeer enthousiaste (collega) Wim van ’t Einde.
Zoals gevraagd waren we op tijd aanwezig en stonden we met z’n dertigen om goed 13.30 uur in de startblokken, gehuld in warme kleding en voor het merendeel stevige stappers.
Wim begon zijn verhaal met een aantal platen over het reliëf, het hoogteverschil in het landschap, hoe het landschap zich gevormd heeft en dat we zelf heel veel kunnen vinden op de site van het Kadaster (www.ahn.nl).
Gedurende de gehele wandeling hadden we de pas er stevig in. Wim houdt niet van treuzelen, maar stopte wel regelmatig om het een en ander te vertellen.
Voor de uitleg aan de hand van de door hem meegebrachte platen kon hij terugvallen op diverse assistente(n)/(s) die beurtelings een extra stel handen beschikbaar stelden om de platen vast te houden.
Het was een afwisselende wandeling, die langs talloze grafheuvels voerde. Wim vertelde dat ze nog niet allemaal zijn onderzocht en dat er dus beslist nog schatten uit de oertijd verscholen moeten liggen. Hij vertelde ook dat de heuvels onderhouden worden, onder andere door het verwijderen van de jonge scheuten van bomen die voor nazaten hebben gezorgd. Iets minder beheerst gaan de zwijnen te werk, die regelmatig driftig in en rond de heuvels zitten te wroeten.
Net zoals we in steden en dorpen gemeentelijke en rijksmonumenten tegen komen, zo komen we ze ook in de natuur tegen. De grafheuvels die we zagen zijn bijvoorbeeld van die monumenten, maar dan van archeologische aard.
Het was koud, maar door de stevige tred van Wim bleven we op temperatuur. We waren niet de enige bezoekers in het bos. Honden werden uitgelaten, er kwamen ruiters voorbij en een kudde voortrazende wielrenners. We hadden allen 1 gezamenlijk doel en dat was genieten van de natuur.
Genieten van de natuur…. Jazeker, maar wij hadden Wim! Wim vertelde over de heide en de schapen die er vroeger veel meer waren en die er voor zorgden dat de vergrassing van de heide enigszins in toom werd gehouden. Ook vertelde hij over de galgenberg, over hoe de natuur zelf het opruimen van omgevallen bomen voor haar rekening neemt en liet hij ons zien dat in de cilinders die her en der in de grond verscholen zitten óók informatie te vinden is.
Heel bijzonder waren de raatakkers waar we langs zijn gekomen. In het landschap zie je ze als soms nauwelijks zichtbare glooiingen, maar op de kaarten van het Kadaster waar het reliëf wordt weergegeven, zijn de talloze akkers goed zichtbaar.
Met alle nieuw verworven kennis ging het nog even heuvel op en heuvel af, door dikke lagen bladeren, langs plassen en kronkelige, modderige paden om uiteindelijk na een kleine 2,5 uur weer op de parkeerplaats te belanden.
Jan Vos